گاهی اینطوری ست که من یک دفعه یادم می افتد که:عه! الان خیلی وقته رابطه ام با سین خوبه و بحث مون نشده ، چه خوب!
اتفاقا فردای همان روزی که اینها توی ذهنم می گذرد یک بحث الکی پیش می آید و روابط شکرآب میشود.
یا ذوق می کنم بابت اینکه: خیلی وقته حبه خوب غذا می خوره ، خدا را شکر!
فردایش ادا در آوردن های حبه برای غذا شروع میشود.
و مثال های دیگر که زیاد توی زندگی ام دارم و گاهی باعث میشود شک کنم به اینکه نکند چشمم شور است و خودم را چشم می زنم؟!
امشب توی نت گردی هایم یک روایت دیدم با این مضمون که:
«إِذَا أَحْبَبْتَ شَیْئاً فَلَا تُکْثِرْ مِنْ ذِکْرِهِ فَإِنَّ ذَلِکَ مِمَّا یَهُدُّه»
امام صادق(ع) فرمود: اگر چیزى را دوست دارى، زیاد نامش را نبر، چرا که آن را از بین می‌‌برد.
توی شرح و تفسیر روایت هم نوشته بود زیاد توی ذهن تان به داشته هایتان فکر نکنید!
خیلی برایم جالب بود ،،، خیلی!
نمی دانم شما هم گرفتار این خودچشم زنی شده اید یا نه؟
درباره این سایت